Een zieke werknemer heeft recht op loondoorbetaling. Maar wat nu als uw zieke werknemer niets van zich laat horen of nergens aan meewerkt. Moet u dan ook doorbetalen?

Als in de cao of in het arbeidscontract geen ander percentage is opgenomen, heeft uw zieke werknemer 2 jaar lang recht op 70% van zijn loon. Overigens: tot maximaal het ’maximum dagloon’ (in 2017: € 205,77 bruto per dag).

Als een werknemer niet naar de bedrijfsarts gaat, zijn herstel vertraagt of niet meewerkt aan re-integratie, heeft u de keuze uit twee dwangmiddelen: de loonopschorting of de loonstop.

In de praktijk halen werkgevers deze middelen vaak door elkaar waardoor zij de verkeerde loonsanctie toepassen. Dat komt dan voor rekening van de werkgever, die dan naast betaling van het loon ook in de rente, kosten en de wettelijke verhoging (tot 50% van het te laat betaalde loon!) kan worden veroordeeld. Als u de verkeerde sanctie heeft gekozen dan kunt u dat niet achteraf corrigeren.

Loonopschorting
Een loonopschorting is bedoeld als tijdelijk drukmiddel. U hoeft het loon pas uit te betalen zodra hij aan zijn verplichtingen voldoet. De loonbetaling vervalt dus niet, maar wordt slechts opgeschort. Zo’n loonopschorting mag u opleggen als de zieke werknemer geen informatie geeft waarmee het recht op loon kan worden vastgesteld. Bijvoorbeeld het voorschrift dat hij bereikbaar moet zijn en dat hij naar de bedrijfsarts moet komen. Als de zieke werknemer dat niet doet dan kunt u hem (bewijsbaar!) waarschuwen en aankondigen dat u het loon gaat opschorten als hij niet alsnog aan de voorschriften voldoet. Hij krijgt daarmee een laatste kans om de loonopschorting te voorkomen.

U mag het loon vanaf de aanzegging opschorten zolang de zieke werknemer zich niet aan de voorschriften houdt. Zodra de werknemer de voorwaarden naleeft heeft hij met terugwerkende kracht alsnog aanspraak op het loon waarvan de betaling was opgeschort.

Om een loonopschorting te kunnen toepassen, is het dus belangrijk om schriftelijke voorschriften op te stellen, bijvoorbeeld in de vorm van een verzuimreglement of een artikel in het arbeidscontract over verplichtingen tijdens ziekte.

Loonstop
Een loonstop heeft het karakter van een straf. Een loonstop kan worden toegepast als de zieke werknemer zich niet houdt aan de wettelijke voorschriften. Bijvoorbeeld als hij niet meewerkt aan het opstellen van het plan van aanpak, als hij geen passende arbeid verricht of als hij zijn genezing vertraagt of belemmert door geen noodzakelijke medische behandeling te ondergaan. Voordat u tot een loonstop overgaat, moet u dat –net als bij de opschorting- eerst aan de werknemer aanzeggen. Een loonstop is definitief. Als het loon is stopgezet dan hoeft u het loon niet met terugwerkende kracht alsnog te betalen als hij zijn verplichtingen alsnog gaat nakomen. Over de periode dat het loon terecht is stopgezet, is hij zijn salaris dus definitief kwijt.

Het is verstandig om u goed te laten adviseren voordat u een van deze drukmiddelen gaat gebruiken. Als u het verkeerde middel aanzegt (dus opschorting aanzeggen als u loonstop bedoelt) dan moet u gewoon het volle pond betalen. U kunt dat niet meer repareren door alsnog gebruik van het juiste middel te maken. Zorg er ook voor dat u kunt bewijzen dat uw aanzegging de werknemer heeft ontvangen (dus: aangetekend, per e-mail met ontvangstbevestiging of per WhatsApp).

Als uw werknemer volgens het UWV onvoldoende aan zijn re-integratie heeft meegewerkt en u in het re-integratietraject geen maatregel zoals een loonopschorting of loonstop heeft opgelegd, dan loopt u het risico op een loonsanctie van het UWV en moet u het loon na 2 jaar ziekte nog een jaar doorbetalen.